Talihsiz zamanlar geçmek bilmiyor. Liman durgun görünse de dalgalar sahili kırbaçlıyor. Çarşaf gibi olsa da deniz, her gemi fırtınalarda yolunu kaybediyor. Yolumuz kesişir mi? Diye umut ederken sessiz sessiz ölüyoruz. Ruhlarımız soluyor, yüzlerimiz asık bir mahzen, gönlümüz yabancı, şehirler yasaklı, muhabbetler ızdırap… Herkes yanı başında birbirinin ama bir o kadar tuzak bir o kadar uzak… Kış da geçti, dökümden sıyrılamadı ardı gelen bahar. Kavuşamadı umut huzura. İsyan ve feryat hala dudaklarda. Dokunmuyor merhamet yüzlere.

Her el kirli, diller acımasız. Ilık bir bahar gecesi nerede? Kış da geçti bitmedi karanlık, ardı gelen baharda. Bir gün olur mu dersin? Doğar mı güzellikler fecr vakti? Bir insanla karşılaşırsak adı ‘’ Seviyorum’’ olur mu dersin? Hoyrat kavgalar biter eşsiz bir güneş doğar mı dersin? Baksana şunlara, bak şu olanlara, bak şu yaşananlara; Dün çatıdan bir genç atladı aşağıya, Evvelsi gün bir genç kıydı canımızdan bir cana, Ondan önceki gün bir genç aldandı mavi bir balinaya, Üç gün önce bir genç kayboldu limanda Ve Bugün bir genç kalemle değil kurşunla katıldı sınava…

Şimdi söyle bana kimin adı ‘’ Gençlik’’ olsun? Kimin adı ‘’ Umut’’ olsun? Kimin adı ‘’Barış’’ olsun? Gençlik elden giderken ‘’ Suç’’ kimin olsun? Keşke ‘’ büyük göç’’ mekandan mekana değil de gönülden gönüle olsaydı. Şimdi Çatıdan değil de şiirlerden aşağı atsa gençler kendini. Keşke karanlıkta kaybolmasa gönüllerde dalgın olsa kalbi durgunlar. Keşke yüz verse martılar umutsuzlara. Keşke sen, ben, biz ve herkes tanısa sefilliği. Bilsek kimsesizliği. Görsel yokluğu ve sefaleti. Ama bu yetim olmak, bu yoksul kalmak maddi değil keşke ruhi olsa da anlasak birbirimizi. İçimi kime dökeyim? Aynaya mı? Duvarlara mı? Sokaklara mı? Tüm güzellikler bozukken kalbimi nasıl yorayım, değil mi? Yarım kalıyor gençlik, Tanınmıyor gençlik, Tükeniyor gençlik, Sıratı bilmiyor gençlik, Niyeti görmüyor gençlik… Suçlu ayaz mı? Yağmur mu? Giden kış mı? Gelen bahar mı? Unutmayın korku kapıda beklemez. Ve görünen o ki aşkın sesi değil yok oluşun sesi geliyor.- MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL