YASEMENLER SÜRGÜN VERDİĞİ ZAMAN

Elinle eşeler toprağı özene bezene dikersin yasemeni. Bir umut seninle, emeğinle toprağa düşer. Bilirsin ki sevgi umuttur. Sabırla can suyunu verirsin. Zamam zaman toprağa hayallerini kararsın. Zamam geçmiş, yetişemediklerin gelir hayal meyal gözlerinin önünden gelip geçer bir ömür gibi. İstesende istemesende bitecek. Sonlandırılacak bir ömürden geriye kalan ne var diye sorarsın kendi kendine. Hüzün bulutları kaplar her yanını. Bir avuç hayattan çaldığın güzel hatıraları avuçla toprağa atarsın. Dilek tutarsın aşk şehrinin sokaklarında. Kayıp şehirden selamlar getirir sevdalılar, onu da alır serpersin üstüne bir bir.

Bir heyecan,bir başka sevinçle büyütürsün. Ellerinle eşeleyip, emanet edersin yüreğini toprağa. Günlerini yazmak için çetele tutarsın sevdanın. Umutla beklediklerimin notunu düşüyorum. Günler, haftalar,aylar ve mevsimler senle geçer. İçinde büyütüp, yeşerttiklerin gibi gün gelir sürgün verir ansızın yasemen.

Bir başka heyecan, bambaşka bir mutluluğun kapısı açılır yanıbaşında. Belkilerinden sıyrılma, umutlarının gerçeğe dönüştüğü zamanın adıdır şimdi yasemen.

Kök tutan sadece yasemen değildir… Kök tutan kalan ömre sarılan yaşama coşkusudur. Kabuk tutan acıtan yaralarındır. Biraz nazla, birazda korku ve endişeyle kulağına sevdanın halini fısıldar yasemen. Gelişim bahar,gülüşüm çiçek bahçesi olmaya aday. Kıymetimi bil benim, var olan zamanın tomurcuklarımı yükledim. Kıymetimi bil benim der yasemen. Umutla istenmeyen ne varsa sevimsiz, gitsin ömürden sessizce.

Yasemenler sürgün verdiği zaman

Hayata gol atarsın on ikiden

Gözlerin sürgün verir yüreğimde

Aşkın yürümeye başlar delice

Can alıcı bakışların

Hayatıma hayat katan nefesin

Ve bir ömre bedel sevişin

Sen , şiir kokan kadın

Yüreğim de çay gibi demlenensin

Madem şikâyet edersin hayattan yana

Al bak bakalım

Bize ne düşer, ne kalır elde avuçta

Yasemenler sürgün verdiği zaman

Salkım salkımdı sevdan

Bir başka tat bir başka heyecan

Yakışan bu muydu bize

Kırık bir kalp

Dökülüp giden, saçılan acılarımızdı etrafımıza

Yasemenler sürgün verdiği zaman

Susadım desem

Yüreğim kavrulmuş

Çatlamış yarılmış

Esrik bir sevdanın içinde sürgüne duran

Verirmisin bir damla can suyumu

Ver ki bir yudumla dinsin, sönsün ateşi

Yasemenler sürgün verdiği zaman

İçimi sarar sarmalar sevdanın kökleri

Derinden derine bir yol yapar

Uzanır sürgünlerin yüreğinin güneş ışıklarına

Başlar bir sevda bayramı

Kırık bir ışık hüzmesi düşer

Ömrümüzden kalan yarınlara

Açılmamış gönül defterinin kapağı aralanır

Yazan ilk kelime aşktır, sonsuzluğa gider bizim türkümüz

Yasemenler sürgün verdiği zaman

Bir coşkuyu hapsederim yüreğime

Bir de yarım yüz yıllık sevdamı

Yani seni, saklımdasın dediğim seni

Diktiğim gün gibi en tazesinden

Senin adın düşer

Senin adına gözlerinden uzar yüreğime

Gün doğumu sana kalkar bu baş

Gün batımı sevdanla eğilir diz çöker bu baş

Seninle yürür bu sürgün, gider uzaklara

Alır götürür beni senle

Sarmaşık gibi sarar aşk kokan zamanı

Ve sadece seni…

H. HALLAÇ