YANAĞACINA UĞRA…

- 18 Kasım 2020 - 20:38:16

Ağzımız avantaya çok alıştı. Kendimizi savaşın gölgesine saklanarak memleketin güzel koktuğuna inandırıyoruz. Güdümlü füzeleri toplumun her noktasına bir bir bırakıyorlar. Ve biz yavaş yavaş kanayan yaralarımızın acısız ağrısıyla ölüyoruz. Meşguliyetlerin dozu ruhumuza iyice siniyor. Para narkoz gibi vücuda veriliyor. Sol el sağ elden nefret ettiriliyor çünkü ormanlar yanarken sağ adım atarken sol yerine uzanıyor öylece bakıyor.
Karartılıyor gelecek. Kavga ettiriliyor sıla ve vuslat. Darda bırakılıyor babalar. Anneler radyo ve televizyonlardaki salak saçma şarkılarla dans etmenin özlemini çekiyor. Çocuklar sanal uyuşturucunun etkisiyle birbirlerini çekiçliyorlar.
Hiçbir sevgili damdan aşağı gül atmıyor. Aksine vücutlar aşağı salınıyor düşen yerde iz kalıyor. Yaş aldıkça dünya fahişeleşiyor. Aslında dünya dansöz olmak istemiyor. Bu duruma martılar getirmiyor, serçeler bu durumu inşa etmiyor, geyikler bu yolda koşmuyor, köpekler bu uğurda ölmüyor. Bu durumu akıl ve mantığıyla insan bedeni yapıyor.
İnsan bedenini terk ediyor erdemler. Yeni ataklar ve manik tavırlar doğuruyor ruhlarda. Yalanlar medyatik, namussuzluk ekrankolik, adilik diziteknik, karaktersizlik kişideşlik, en ön önemlisi de ölmeyecekmiş gibi sunuluyor şeytanın içine s.tığı dünyanın namertlikleri.
İsyan ediyor sonra! Tüm suçu işleyenler savunma yapıyor ayna karşısında ve yine olsam yine yapardım diyorlar!
Terazisi bozulan dünyanın en idamsı nedeni bu oluyor işte. Hakkında iddianame düzenleyecek olsam herkesi darağacına değil yanağacanın dibine oturtur kendisini anlamasını sağlarım.
Gölgesi bile vahşileşen dünyada acaba ne zaman çözümler ölmeden bulunacak? – MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL-EĞİTİMCİ YAZAR

Paylaş

UYARI
Sistem 2 Farklı Yöntemle IP Numaranızı Kayıt Altına Almaktadır. Yasal Durumlarda Bu Kayıtlar Yetkili Mercilere Tarafımızdan Verilecektir. Lütfen Yorumlarınızı Buna Dikkat Ederek Yazınız.