Sıcak kelimeler insanın dudaklarından boşalınca karşıdaki gönül tebessüm ediyor. Bu nedenle Rahmanın insana aksesuar olarak sunduğu en önemli özellik tebessüm oluyor. Herkesin en azından bir sayfasının bulunduğu bu alemde kocaman kalple dünyaya gelen insanoğlu zaman içerisinde tebessümlerini ya gümüş ipliklerle işliyor ya da solup bir gül gibi anılarda unutuyor.

İnsanın gölgesiyle anıldığı, suretiyle var olduğu, ailesiyle yol aldığı, ezan sesiyle harmanlandığı ve en önemlisi tüm travmatik durumlara rağmen ayakta kalmaya çalıştığı bu devirde tebessümün sergilendi yerler giderek daralıyor. Bir harita çıkarmak istiyorum. Tebessüm haritası… Hani demiştim ya herkesin bir sayfasının olduğu bu alemde kimler nerde tebessüm ediyor?
Tüccar örneğin; genellikle yasal olmayan faizcilerin doluştuğu mesleki kavram, sizce ne zaman tebessüm ediyorlar?

Bankalar örneğin, genellikle yasal faizciler olan kurumların fukara insanlara onlarca mesaj atıp muhtaç ettiği o merdivenlerin sahipleri, sizce ne zaman tebessüm ediyorlar?
Işıklarda dilenenler, genellikle din kardeşlerimizin sabahtan başlayıp akşama kadar selpak, su, cam temizliği envai çeşit aygıt ve dokümanla ya da yazıyla eskittiği varlık sancısı çekenler, sizce ne zaman tebessüm ediyor?

Siyasi arenada sahnelenen mavi takım elbiseler ve bu mavi elbiseleri satan, giyen, bir seferlik de olsa tozunu alıp kenara atan godomanlar ya da sahnesi jöleli ahbaplar, sizce ne zaman tebessüm ediyorlar?

Bir de sayfa hikayesi insan etiyle yazılanlar var; bunlar hırsızlar, silahla artistlik yapanlar, çıkınında sadece laf ve dedikodu olanlar, masumun ahını almaya abananlar, evlerinde devleti her gün kurtarıp ertesi gün yıkanlar, putlara ve yürüyenlere tapıp ağzı bayatlamış broşür zihinli yavanlar… Sizce onlar ne zaman tebessüm ediyor?
Biliyor musunuz? Eğer ki ben bile yorulmaya başladıysam bu topraklarda bilin ki! Ülke bilek damarlarını kesiyor, rakamlar kararıyor, kan soğuk akıyor, aşk ve sevgi toprağa kapanıyor, sözcükler anlamını yitiriyor ve tebessüm edenler artık azalıyor!

Tebessümü güzel olanlar; yazgısını bilenler, toprağını sevenler, yüreğinde kırlangıç besleyenler, amacı insan olanlar, niyetini ve amelini İslam’ın varlığına adayanlar en önemlisi de kalbi her daim temiz kalanlardır!
Onları bulun ve kaybetmeyin.- MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL