Farkında değilsiniz fakat ben farkındayım! Büyük ölüm taarruzu için insanlar yine elinden geleni yapıyor. Azrail’i yormamak için, kefenlerin duayla yol almaması için sürekli çalışıyor!
Şimdi bu cümleleri kuruyorken korkmuyor da değilim, beni virüslü, vebalı ya da hasta diye itham edecekler diye değil tabii ki hain, toplumu galeyana getiriyor, örgütçü falan diye! Gerçi iftiralara karşı bağışıklık kazanan bir zihnim var, varsın etsinler!

Emrah koş koş …… ! repliğini hafızamda sahnelendirdiğim bilmem kaçıncı yüz mesele, bilmem kaçıncı bin olay! Size de garip gelmiyor mu bazı şeyler. Mesela en garip durumlardan birisi; insanlar canıyla uğraşırken devlet erkanı af derdine düşmüş. Hem de yıllarca savaşını verdiği uyuşturucu, taciz, kadın haklarını, insanoğlunu zarara sokan, kıyan, can alan ya da baskıyla eve kapatan ıslah olması gereken varlıklar için! Basit bir hesapla 70 bin varlık… Bunun üçte biri yaşlı. Hani çıksa da eve kapanacak olan yaşlı… Bunun üçte biri kronik hasta hani çıksa da eve kapanacak olan hasta… Kalanı da virüsü yayacak olan varlıklar! Kaldıkları yerde önlem aldıklarını söyleyen devlet neden salmak için bu kadar aceleci? Islah zaten korumak kollamak değil mi? Herkes evinde kal derken! Onların evi orası değil mi? Onca çaba gösteren, yürüyüşler yapan, pankartlar açan ya da ağlayan insanoğlu emeklerinin boşa gitmesini görmüyor, ne garip!

Dün gece evimin önünde üç tane ambulans geçti. Sirensiz sadece ışıklı halde. Sabah markete gittiğim, öğlen yine markete gittiğim ve akşam yine markete gittiğim yoldan. Evde iki yaşlı ailem var ki birisi kronik rahatsız… Şimdi sabah oldu ve ben markete gitmiyorum! Acaba ambulanslar neden bu yoldan geldi, güzergâhımda hadi virüs kapan birisi varsa? Ya da bu yollardan geçip markete gidip dokunduysa? Diyerek düşündüm. Paranoyak diyerek belki de bana bu yazıyı okurken gülenler olacak. Oysa evde bekleyenim ‘’ailem’’ korkum sadece onlar için. İşte bu nedenle; her gün artan sayıları vermek yerine, her gün strese girmek yerine; hani herkes kendi ohal’ini ilan etsin diyorlar ya! Söyleseler bize kim virüs kapmış, nerede ölümler var, vaka sayısı en çok nerede artıyor… Biz o zaman daha sıkı seferberlik ilan etmez miyiz?

Ve son olarak 18 milyon öğrencinin bir tanesi bile bizim için kıymetli diyerek ara verdik ki karar çok yerinde, 65 yaş üstü ve kronik hastalar için yasak getirdik bu da çok güzel, peki ya kalan 60 milyon? Suç işleyip cezasını affetmek istediğiniz varlıklar varken! Ben kendimi yıllarca çalışıp 34 yaşında emekli hissedip ruhum yorgunken; kalan 60 milyon insan bu durumlarda ne hissediyor sizce?
Her şey güzel, kontrol altında deniliyor ya aklıma işte hep bu replik geliyor, ‘’ Emrah koş koş’’

Devletime tavsiyem; insanından korkmasın… Bu insanlar gerekirse orucunu günlerce tutar, gerekirse yıllarca bir odada yalnız yaşar ve hep olduğu gibi canını seve seve feda eder.
Sadece! Ekonomik olarak gerekeni yapsın!
Sonra zaten herkes evinde kalacaktır!- MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL