Seni karanlığa kapatacağım. Hudut yok, dilediğin yöne gidebilirsin. Kader çizgisini joker olarak kullanma hakkın olacak. Bunun dışında bir defa işitme hakkı, bir defa tekrar nefes alma hakkı ve bir defa da sevme hakkı vereceğim. Ne zaman istersen oyuna başlayabiliriz.
Başlayalım mı?
Bu oyunu küçükken babam bana öğretmişti. O vakitler henüz zihinsel mutasyona uğramadığın için oyun sonucunda hep kaybetmiştim. Oyun içinde her türlü hile yapmayı, her yolu mubah görüp denemeyi hatta dışardan destek almayı düşünmüştüm bile fakat her seferinde daha da kötü neticeyle panolara yazılmıştım.
Zaman çabuk geçti dokuzumdan on dokuzuma kadar 99 mağlubiyetle oyuna veda etmiştim. Bir kuruş kazanamadığım yıllanmış oyun olmuştu. Bir dal bile bulamadığım, savaşırken lanetler okuduğum, yolu bulana dek bıkıp usandığım, bıçağın dahi yardımının olmadığı, giderken şansımı yanıma alamadığım, karanlıklar içinde kaç zehir içtiğimi bilmediğim, renkleri geçerken görmediğim bu oyun bitmişti.
Her oyun sonucunda babam, yani Adam! Hep gülerek saçımı sevip alnımdan doya doya öpmüştü. Kaybetmeme rağmen aferin diyerek diğer oyuna beni güzelce hazırlamıştı. Kederime hayret ettiğim sonuçlara babam daima kaderin iyi olacak diyerek döşümü sıvazlıyor, göğsümü kabartıyordu.
Yıllar geçti.
Dün trafikte seyir halindeyken babam tebessüm etti. Vitesi atmak yerine elini tutup öptüm. Tecrübesinden kadeh kadeh içtiğim babam bana öğretmişti. Neyi öğretmişti sizce?
Etrafınıza bir bakın. Bu günlerde daha da iyi bakın. Son model arabalar, ultra lüks evler, milyonluk işler, görkemli düğünler, şahane filimler, görülesi yerler, sınırsız gezmeler, ıslak sevişmeler, doğaüstü bilgeler, ölümsüzleştirilen tiplemeler. Ve buna karşın; dili düğümlenenler, çocukluğu çalınanlar, kaderiyle oynatılanlar, açlıktan sonu çukurda olanlar, çabasını kullanmadan kafayı bulup yerden kalkamayanlar, ölmeyi hüner sayıp bonzai alınca kolpa kalanlar, sokaklara laf atıp cesedi nehir kenarında bulunanlar…
Babam bana öğretmişti!
“Oğul, hayat uzun metrajlı bir film. Kimisi pahalı yaşamı erken fark edip dünyevi işler için her şeyi yapacak. Kimisi içindekine sarılmadan uyuyup kalacak, kimisi konuşamadan ezilip yıkılacak, kimisi de tahtadan kukla kalıp emir eri gibi tekmile tabii kalacak.”
Ben oyunu aslında kazanmıştım. Sonsuz karanlıkta hudutsuz bir yaşamda sevgiyle nefes alıp iman ve kader için çabalayarak…
Maneviyatı can damar akanlardan ol. Ayarlarıyla oynatılan olma.- MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL