Birkaç yazı öncesinde, bu köşede, ibadethanelerin durumuyla ilgili tespitlerimi yazmıştım. Bıçaklı yaramayı örnek vermiştim. Dün yine sahnelerde kanayan elleriyle yok olması gereken insanı mahlûkat gurubunu kavga ederken gördük. Kimsenin umrunda olmadı. Meseleler birkaç adetti yıllar öncesinde, şimdi çözüme gidemediğimiz binlerce mesele oldu.

İnançlarımız bile artık korkar oldu. İmanı şakaklarından vuruyorlar. Küfretmesi gerekenler diye bir gurup kurulmuş buna karşın sin Kaflı cümleler suçtur diyen bir kanun ortaya konulmuş. Ne yapacağını kimse bilmiyor. Toplumun röntgeninigâvur güçleri sanırım iyi çekmiş ki her meseleyi gâvur yaptı diyen bir gurup daha var. Köyün yolu sonu tek haneli yola çıkıyor, yola bal döküyorlar fakat piyadelerin ve hanelerin gidip geldiği yollar hala karla kaplı,tezekle ve çamurdan.
Aracı olanlar ihya olmuş, orta direkt çöktü, mavi takımlıların keyfi gıcır, beyaz şapkalılar desen imanı unutup ağaç kesme derdindeler. Hatta geçenlerde bunlardan birisi sırf cemaat şikâyet etti diye 43 ağacı cami sinirlenip kışa odun yapmış. Cehenneme kadar yolun var imam bozuntusu!
Türkçe bozuluyor. Heceler kısaldıkça kısaldı. Yeni yetişme gençler; züppelerle soluk alıyor, kara kaplı kitaplarla huzur buluyor, sanal uyuşturucuyla kafa buluyor ve nesil şizofrene bağlanmış birbiri dürtmek için fırsat kolluyor.

Karanlık insandan korkar oldu. Dilini tutan yok. Her evde ülke yıkılıyor, devlet kurtarılıyor ya da ferman yazılıyor. Şeytanın keyfine diyecek çok çünkü insan sureti şeytanlar televizyonlarda toplumsal ahlakı, aile yaşantılarını, örfi duyguları, ahlaki gerçekleri tarumar edip yok olmasına ışık tutuyor.
Biliyor musunuz? İnsan hep en yakınında yenilir. Biliyor musunuz? İnsan hep canından vurulur. Biliyor musunuz? İnsan hep koruduklarından usandırılır. Biliyor musunuz? İnsan hep iman ve inancı yani vicdani kullanılarak kudurtulur.

Ve şuan tüm bunlar olmuş durumda. Toplumca hastaneye yatsak dahi, toplumca secdeye dursak dahi, toplumca göğe yalvarsak dahi, toplumca sobayı yaksak dahi! Kendimize taptığımız için hiçbir mesele çözülemiyor ve çözülemeyecek.
Umarım cümlelerin yüklemi farkındalık yaratmaya devam eder.- MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL