Yunus Esma’dan nefret ederdi. Esma Maşide ile dosttu. Maşide Yunus’u hep arkadaş görürdü. Aziz Esma’nın abisiydi.Yunus Maşide’yi seviyordu ve Aziz’de Maşide’yi seviyordu.
Yunus mühendisti, Esma kuafördü, Maşide Öğretmendi, Aziz ambulans şoförüydü. Yunus klasik bir anadolu ailesine sahipti. Esma ve Aziz kibirli ve yatık müziklerle raks eden sonradan görme bir aileye sahipti. Maşide ise yetimdi, annesi kimsesizdi.
Dördününde talihine bir düş düştü. Birbirlerini aynı çeşme başında tanıdılar. Hava bozuk olan yolda Yunus Maşide’yi Esma’nın iş yerinden çıkarken gördü. Aziz akşam Yunus’un yanına geldi. Yunus Maşide’yi tarif etmeye başlarken Aziz yürekten kan düşürmeye başladı. Akşam Aziz Esma’ya çiğ tanelerini gösterdi. Esma sabah Maşide’yi saklı koynuna gömdü. Yunus mazaret göstermeden Maşide’yi sevdiğini söyledi. Maşide her şeyden habersiz okula gidip geldi.
Bulutlar içilirken, terler dökülürken, yazgılar avuç içinde kanarken; Esma, Aziz ve Yunus yan yana geldi. Esma Yunus’u istedi. Aziz Maşide’yi… Yunus ne kuduz bir ailesiniz diyerek bu yanlışı olan meydandan çekti gitti.
Yunus Maşide’yi bir zaman gördü. Ölmedi. Yunus Maşide’yi bir daha gördü. Bu aşk dedi. Yunus Maşide’yi son kez gördü. Talihim dedi. Maşide de Yunus’u düşledi. Gönlünü Yunus’a verdi.
Ve bir gün Nehrin uğultusu arttı, sel yukardan ovaya daldı, çöl bir anda çamura bulandı. Sürüngenler çoğaldı, ruhu bozuklar dolanmaya başladı, sürgünler ve pıtraklı türler arttı… Alıcı kuş pençesini açtı, kan telef olmasın derken çeperler bile kana bulandı.
Bu güzelim sevda;
Yunus Maşide’yle görüşmeye giderken kaza yaptı. Maşide Yunus için kuaföre gitti Esma tarafından bıçaklandı. Ve yaralı iki aşık içi çağrılan ambulans şoförü Aziz sarhoş olarak yolda yakalandı.
Yunus öldü,
Maşide sakat kaldı,
Esma suçsuz bulundu,
Aziz ambulans şoförlüğüne devam etti.
Günümüzün özeti bu işte. Ambulans şoförü olursunuz sarhoş araç kullanır onca insanı ölüme bizatihi götürürsünüz. Kılınıza dokunamazlar. İnsanı bıçaklarsınız adli koridorlardan tek söz söylenmeden sallana sallana çıkarsınız. Olan ‘’ Allah bir’’ diyene olur; hayatı leş sürenlere olmaz.
Bir aşk hikayesi de böyle son bulur. ( Gerçektir).- MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL