YALNIZ KALMAK KORKUTMAZ Kİ… – MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL

Arkasında durduğumuz insanlar… Ardına düştüğümüz davalar… Peşinde koştuğumuz durumlar… Biat ettiğimiz sözler… Bunların hepsi için ayağımıza taş bağlayıp gerekirse kendimizi suya attığımız oluyor. Göz göre göre boğulup öldüğümüz de… Sistemin en ilkel yanının bize en lüks şekliyle sunularak vaktimizi o uğurda harcamak tamamen bize özgü bir meşguliyet. Köye gidelim hadi. İki tavuk bir horoz. Sabah horozun sesi ardına tavukların yumurtlayıp ağıtla yeri belirtmesi. Teyzenin kalkıp o yumurtaları alması. Sonrasında ya yemesi ya da satması… Coğrafya kaderdir diyerek ırgatlığa alıştırılması ve hayatında iki kitap okumadan iki tavuğu da 200 yapmadan toprak olması…
Eğitime gidelim hadi. Yıllarca okuyup bir sınava tabi olan gencin hayal dünyası…
Aylarca ders, özel ders ya da bireyselleştirilmiş eğitim alıp iki saatlik sınava girerken heyecandan uluması ya da ağlaması… Sonrasında sınavdan çıkınca ne olacağına karar verip yılların getirdiği hayallerini çöpe atması. Yalandan yaşadığını anlayıp gerçeklere ulaşması. Ve bu müstesna anlarda sadece sanal keşif, kare ekran mucidi ve üç çift aşk sözüyle büyüyüp yarına kalması…
İmana gidelim… Tarihten beri ölümlü olduğunu bilen insanın ölmeyecek gibi yaşaması. Yol ve yolun nereden gelip gittiğini gördüğü halde karanlık ve uçsuz rüyalara merakla dalması.. Dağınık kimliklerin çarpık mezheplerin arasında delirip koşması. İmanın insanın içine öz, diline söz olduğunu görmeyip başkaca yerlerin sırtına yaslanıp, koluna girip bunların da sahabi ya da peygamberi gibi hareket etmesi. Hele ki post modern evlerin önüne janti araçlarla gidilip bir kitap okuyamayanların bin kitap okumuş gibi yapanlara tamah etmesi…
Siyasete gidelim. Bence gitmeyelim. Algı ile zılgıt olmuş beyinler çorbaya dönmüş, masalar kurulmuş, ittifaklar oluşmuş. Seçilenler han seçenler talan olmuş. Sağı da yalan olmuş solu da… Sonuç da olan insana olmuş.
Nereye gidelim? Cihan cennet derlerdi ya nereye gitsek yıldızların tadını varacağımız bir yer yok sanırım. Gülüşlerin gül misali, denizlerin mavi ay timsali, dağların gönül, ovaların huzur, taşların bile umut olduğu yerler kaldıysa oralara gidelim. Gidelim de yok sanırım.
Bu nedenle, kendini sev, kendini düşün, kendini yaşa, kendini gezdir, kendini yedir, kendini başkan yap, kendini seç, kendine çalış, kendine biat et, kendine para yatır, kendine kazan…
Ha bunun formülü nedir dersen onu da söyleyeyim; Kendine alış, topluma değil. Çok kitap oku, okuduklarını da gez gör… Ve parayı ihtiras yapmadan ye. Kariyer derdine düşmeden karizma ol.