Öyle bir tutkudur ki futbol, öyle bir şevktir ki 7 yaşında babasının elinden tutmuş stadyum girişinde bekleyen çocuklardan tutun 50’sinde 60’ında hatta hatta 70’inde formasını giyip stadyum koltuklarını dolduran milyonlarca insanı heyecanına ortak eden bir spor…

Lakin, bizler stadyumun atmosferindeki o heyecana her 90 dakika kapılıp giderken, sahada olmayan ama dışarıda var gücüyle küreselleşmeye devam eden endüstriyel ve finansal bir dönüşüm artık sahalara, futbolcuların yüzüne hatta hatta stadı dolduran taraftarların sayısına kadar yansımış durumda.

Özellikle merkezi liglerde boy gösteren takımların yanlış transfer politikaları ve buna bağlı olarak ödenmek zorunda kalan maddi döviz tazminatları, yayın geliri dengesizliği, altyapı hazır bulunuşluluğu olmaması ve tesis yetersizlikleri bunların en baş nedenlerini teşkil ediyor. Ve ne yazıktır ki son 15 yılda koca çınarlar dediğimiz çok köklü kulüplerin birer birer çöküşünü hep beraber seyrettik. Düşünsenize, çok büyük bir şehriniz var, çocukluğunuz hep o muazzam takımın başarı öykülerinin olduğu zaferleri izlemekle geçmiş o taştan eski stadyum basamaklarında, hele o mis gibi kokan, belki de maça gitme sebeplerinden biri, orda babanızla yediğiniz sandviç, ekmek arası köfte…Ama şimdi hiçbiri yok, tuttuğun o efsane takım yok olup gitmiş mazisiyle. Maalesef bu tablo işte küresel düzende iyi yönetilemeyen takımlarımızın hazin sonu.

Finansal sorunlar kulüplerimiz için ne yazık ki kronikleşmiş bir sorun haline geldi. Bugünkü eko-finansal sistem, kulüplerin bu finansal bataklıktan çıkmasına da izin vermiyor. Bir yandan geçmişten gelen kötü yönetim kaynaklı sorunlardan doğan finansal sıkıntılar, diğer taraftan ülke ekonomisinin içinde yaşadığı makroekonomik olumsuzluklar ve pandemik sıkıntılar, kulüplerimizi iyice köşeye sıkıştırmış durumda.

Yani velhasıl sevgili okurlarım, dünyayı peşinden koşturan,

Hafta sonunu iple çekmemize vesile olan, bizi hop oturtup hop kaldıran o futbol topu artık küresel paradigmaların üstünde dönüyor. Sevgilerimle

EMRE KIR