İNSAN-I KAMİLE….

Liyakat çatılarının altında toplanmanın ayıplandığı çağların nesnesi olmaya devam ederken bir taraftan da yavaş yavaş insanlık kavramının oluşturduğu şahsiyet çadırlarının da birer birer söküldüğüne şahit oluyoruz. Yalanın adeta bir kase çorbaya atılan bir tutam tuz gibi hayatımızın her alanına serpiştirildiğini görüyoruz. Bireylerin taşıdığı bilgi, ilgi ve alaka potansiyeline değer göstermek şöyle dursun; kanın soğuyup taşlaştığı kimsesiz bedenlere dahi yabancılaşan bir güruhun evimizin her köşesine nasıl da korkusuzca yayıldığını görüyoruz. Dakikaların, saatlerin, zamanın ne kadar görmezden gelindiğinin; yıkılan şeylerden birinin de insanlık onuru olduğu tenha mahallelerde gözlemlenmesi gayet kolaydır. Beşeriyeti, malını mülkünü çalarak terbiye etmeye çalışan asi ruhlar bu kez de bedenleri can damarlarına basarak bir bir infaz etmektedir. Dünün, bugünün, yarının en ince ayrıntılarına kadar aynı süs perdeleri ile donatıldığı bu mizan terazisinde; küfrün, kinin , hayasızlığın dostu olanların ortalıkta kirli sakallarla cirit atması kaçınılmazdır. Kendini tanımaktan kaçan bir toplumun varış yerinin neresi olacağı gayet aşikâr bir şekilde ortada iken, sevgisizliğin yürekleri ne kadar çürütebileceğini gözlemlemek de bir o kadar acı vericidir. Kaçış rampalarının mızraklarla bezendiği kefensiz sokakların bir an önce tepelerin ardından saklanmaktan vazgeçmesi, büyük ellerin ne tarafa sallarsa o yana savurduğu bu renksiz salıncağı geride bırakıp yarının çizileceği beyaz tuvalde kullanılacak renk paletlerinin seçimi için bir yarış içinde olması gerekmektedir. Depremle birlikte yerle buluşan beton parçaları ve insani servetlerin enkazı elbet bir gün temizlenecektir. Ancak; aklın, bilimin, doğrunun yolundan kopmuş zihinlerin oluşturduğu tarifsiz enkaz ne zaman ortadan kalkacak kestirmek gerçekten çok zor. Dünden ders alınıp yarının bu düsturlarla şekillendiği günleri görmek dileğiyle.

Mustafa Kemal Evren Çigil- Eğitimci – Yazar