26  Kasım beyin ölümü gerçekleşmişti. 27 Kasım günü artık kalbi atmıyordu ve 28 Kasımda toprağa verildi.

Zaman nasıl da geçti ve iki koca yıl oldu babam bu dünyadan gideli.

Kim derdi ki iki kere kalp krizi geçiren, gayet sağlıklı bir şekilde yaşamını sürdüren canım babam covid diye bir hastalıktan vefat edecek.

Kader böyle yazılmış ne desem faydasız. Sanki yaşadıklarımızın hepsi kötü bir masal gibiydi.

Önce hastalığını duyduk ve temaslı olduğumuz için yanına gidemedik . O zamanlar 14 gün karantina süresi vardı. Ama babam ilk günlerde gayet iyiydi. Hastalandıktan bir hafta sonra fenalaştı ve hastaneye kaldırıldı. Bizim karantina süremiz devam ediyordu tabi ki. Bir gün iyi bir gün kötü geçti bir hafta

Sonraki ikinci hafta yoğun bakımda geçti ve üçüncü haftada vefat etti.

Bu kadar kolay değildi elbette. Babam hastanede acı çekerken biz kahrolduk. Hatta beyin ölümü gerçekleşti haberi geldiğinde ben şöyle düşünmüştüm.

“ Evet artık her şey bitti, asla geri dönmeyecek ama acı da çekmeyecek“

Benim babam çok güçlüydü eski topraktı. Kolay kolay hasta olmazdı . Biz onun hal ve hareketlerinden hasta olup olmadığını anlardık . Acı çektiğini hiç söylemezdi ama yoğun bakıma girmeden önceki son telefon konuşmamızda “ Kızım bu hastalıktan kendinizi koruyun çok zormuş “ dediğini hiç unutamıyorum.

Sesini kokusunu çok özledim. Yanıma geldiğinde uzun uzun sohbet ederdik. Hepsini çok özledim. Yüce Allah o kadar büyük ki adını andıkça güçlendiriyor. Belki de o süreçte alışmamızı sağladı. Zaten geçtikçe daha da alışıyor insan. İlk günkü gibi değilim. O da çok inançlıydı biliyorum . Kendimi rahatlatmak için hep düşündüğüm şey aklım başımda olduğu sürece, ömür boyu ona layık bir evlat olarak kalacağımı bilmektir.

Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun. Alışıyor ama unutmuyorum.

Onun yokluğu çok şey değiştirdi. Sanki birden daha fazla şeyler öğrenmem gerektiğini hissettim. Hayat acımasızdı. Güçlü olmalı ve evlatlarımı doğru yetiştirmeliyim dedim kendime. Çünkü bu hayatta ne kadar yaşadığımız değil nasıl yaşadığımız önemli.

2016 yılında evimize yavru olarak geldikten sonraki süreçte hayatımıza neşe katan köpeğimiz TARÇIN bir haftadır ortada yok. Gören duyan bilgi sahibi olan herkesten rica ediyorum lütfen bizimle iletişime geçin .

05363451419 Ali ERKAYIRAN (eşim)

05395855734 Benim numaram.

Yaklaşık 7 yıl önce ARES adında bir köpeğimiz vardı. Bir gün o da kaybolmuştu ve onu günler sonra Karnına kebap şişi batırılmış halde bulduk . Feci bir şekilde can vermişti. TARÇININ da sonunun böyle olmasını istemiyoruz. Ailecek perişanız. Kayıp acısı çok zormuş. Ailemizin bir ferdi gibi olan TARÇINDAN İyi ya da kötü bir haber bekliyoruz.(ümidimiz iyi yönde)

Son olarak şunu söylemek istiyorum. Biz, normal insanlar olarak, hayvanlara yapılan işkence görüntülerinden büyük rahatsızlık duyuyoruz. Bu yapılanlar insanlık dışı ve utanç verici. Elbette caydırıcı cezalar olmalı ve kesinlikle uygulanmalı. Fakat şiddete meyilli olan kişilerin de tedavi edilmesi gerekir. Hepsinden önce bu kişilerin hasta olduklarının bilincine varmaları gerekir. Yoksa bu sonlar yaşamaya devam edeceğiz maalesef.

Her canlı yaşam hakkına sahiptir . Hiçkimsenin hiçbir canlıya zarar vermeye hakkı yoktur.

EMEL ERKAYIRAN