DOST PAZARI

MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL

Belli zamanları aşıp olgunluğun elbisesi üzerimize dikilince hayat listemizden bazı isimleri bilinçli ya da bilinçsizce silmeye başlıyoruz.

Hobiler, fikirler, zevkler ve insanlar…

Her biri yavaş yavaş sırt çantamızdan eksiliyor.

Zevklerimiz değişiyor. Artık önceki yıllarda bizi mutlu eden şeyler bizim için anlamını kaybediyor.

Buna bağlı olarak hobilerimiz değişiyor.

Ve bilgi sirkülasyonu çerçevesinde doğal olarak gelişen fikir değişiklikleri.

Peki ya insanlar? İnsanları neye göre eksiltiyoruz yaşam perdemizden?

Menfaat? Sevgi eksikliği? Hatalar? Keyif?

Hayatın koşuşturmacasından zaman kalmıyor diyenlerden misiniz?

İnsanoğlu olarak çok nankörüz.

Bize belki de olmayan imkânı oluşturup bize ikinci bir beden olan insanlara düşüncesizce kör oluyoruz.

Ya da yanımızda olmak için bedeller ödeyip başkalarından laf işiten insanlara,

Bizi sevmeyi her türlü acıyı çekmeye bedel görenleri,

Korkusunu heyecanına gömüp bize ulaşmaya çalışanları…

Hepsinin emeğini bir bir gömüp ardından da hayatın yoğunluğu gibi çakma bahanelerin kucağına sarılıyoruz.

Sonrasında ise karma geride bıraktığımız insanlar için sahneye çıkıyor ve biz de bu acı duyguyu tadıyoruz. Geride kalıyoruz.

Bu aşamadan sonra şanslıysak yalnızlık ile tanışıyoruz.

Kendi karakterimizi, seçimlerimizi, yaşamımızı; aklımız ve vicdanımız ile güzel bir sorguya çekiyoruz.

Ama yeterince küfre yaraşır isek geride bıraktığımız insanlara özür, bağışlanma ve medet umma erdemleri ile gidiyoruz. Sonunda yine ahlaksızca onları sarsacağımızı ve kullanacağımızı bile bile…

İnsanlara kendi ruhumuzdaki eksikliğin bedelini yükleyerek onları da mendil gibi kullanıp atarak kendimizi duygusal olarak mastürbe ediyoruz.

Peki bu kirlerle sarmalanmış kıyamet çemberine girmemek için ne yapmalısınız?

Daima vicdanınızın gemisine binin.

Size, siz olduğunuz için değer verip yanınızda olan insanları görün.

Ve belki de en önemlisi zamanın dalgaları, arkadaşlık bağlarına bir bir indirirken darbeleri; ne kendinizden ne de karşınızdakinden şüphe edin.

“Küçük bir anlaşmazlığın büyük bir arkadaşlığı incitmesine izin vermeyin.”

İmtihan sofranızda yaşamaya değer bir şey kalmadığında, size sırtınızı dayayacağınız bir liman kalsın.