Bir varmış bir yokmuşla başlardı ninelerimizden dinlediğimiz masallar. Varla yok arasında, hayalle gerçek karışımı, düş gibi. Masallarımızda devler ülkesine gider, zalime karşı çıkar, mazlumdan yana olurduk. Hayal âleminde yaşar, sınırsız hayallerle büyürdük. Gün geldi biz büyüdük, büyüdükçe de hayallerimiz küçüldü. Çünkü artık çocuk değildik. Olmayacak şeyler yok olurken, geriye var olanlar kaldı. Bir yokmuşun yoku gitti, varı kaldı. Ama değişmeyen şeyse hayallerimizdi. Onu hiçbir zaman kaybetmedik. Biz hayallerimizin peşinden koşmayı masallardan öğrendik.
O hayal âlemine götüren masallarda biz hep iyilikten yanaydık. İyilik ruhumuza ilmek ilmek işlenmişti. Bizim hayallerimizde kazanan hep iyilerdi. Kötüler ve kötülükler kaybetmeye mahkûmdu. Ne zaman ki iyi insanlar hayal kurmayı unuttu, kazanan hep kötüler oldu. Bugün dünya rezillerin hüküm sürdüğü, çekilmez bir yer olduysa bu iyi insanların hayal kurmayı unuttuğu içindir. Dünyanın kurtuluşu için iyi insanların yeniden güzel hayaller kurması gerekiyor.
Hayal deyip geçmeyin. O, o kadar güçlü bir iksirdir ki çoğu şeyi değiştirebilir. Her şey hayal etmekle ve hayalini gerçekleştirmek için gayret göstermekle başlar. Hangimiz başını yastığa koyup, gözlerini kapadığında yarınlarına dair hayaller kurmadı. Hayallerimizde en güzel evlere sahip olduk, en güzel arabalara bindik. Kimimiz öğretmen olmayı hayal ettik, kimimiz doktor. Öyle ki kimimiz bir dilberin hayali ile Mecnun oldu çöllere düştü, kimimiz Ferhat oldu, Şirin için dağları deldi. Kimimiz Ebu Eyyüp El Ensarı oldu, İstanbul hayali ile surların dibinde can verdi, kimisi Fatih Sultan Mehmet oldu, aynı hayal uğruna uykusuz geceler geçirdi. Kimimiz kardeş kavgasının nihayet bulduğu, sen ben kavgasının olmadığı memleket hayal etti. Bu ülkenin hayali ile can verdi.
Karanlığı yırtan bizim aydınlık hayallerimiz olacaktır. Belki biz görmeyeceğiz. Ne gam. Gün gelecek hayallerimiz yarım kalmasın diye kendimizi feda edeceğiz. Allah için, dini için, memleketi için şehitlik hayali ile tutuşan yürekler kanları ile hayal ikliminin körpecik fidanlarını sulayacaklar. Ama gelecek nesillere bembeyaz, tertemiz hayaller miras bırakacaklar. Ak pak hayalleri hayal âleminde yetişen fidanların sembolü olacak.
Kimimiz hayallerini gerçekleştirebildi, belki de gerçekleştiremedi. Belki de gerçekleştiremeyecek kadar büyük hayaller kurduk. Hayal âleminde yaşıyor dediler, hayalperest olmakla suçladılar. Ama unutmayalım ki her şey önce hayal etmekle başlar. Dünya hayallerinin peşinden koşan insanların başarısı ile doludur. Lider o dur ki kendisi büyük hayal kurabilen ve kurduğu bu hayali etrafındakilere de kurdurabilen kişidir. Şu fani ömür kurduğumuz hayalin gerçekleştiğini göremeyecek kadar kısadır. Belki göremeyeceğiz ama kurduğumuz hayalin hayalini kurabilen nesiller ilmek ilmek bu hayali gerçekleştireceklerdir. Gün gelecek bir hayalle başlayan her şey gerçeğe dönüşecektir. Yeter ki hayal kurmaktan vazgeçmeyelim.
Bizi hayata bağlayan hayallerdir. Bu bağın koptuğu gün dünya çekilmez bir yer olur. Tıpkı bugün olduğu gibi. Hayallerimiz hepimizin gizli hazinesi, bunaldığında, sıkıldığında, umutsuzluğa kapıldığında sığındığı limanıdır. Bu liman olmasa hayatın fırtınasında boğulup gideriz. Fırtınada boğulmamak için ideallerimizden, hayallerimizden asla vazgeçmemeliyiz. Vazgeçtiğimiz gün, iyilerin ve iyiliklerin kaybettiği gündür.
Zaten hayat dediğimiz şey bir masal, bir hayal değil midir? Bir varmış, bir yokmuş. Varla yok arasında, hayalle gerçek karışımı, düş gibi. Onu da elimizden almalarına müsaade etmeyelim.