- 13 Ekim 2021 - 08:37:49

Teknoloji bizi bu hâle getirdi dedi, 70 yaşındaki bir adam. Neden böyle söylüyorsunuz ki, dedim. Teknoloji bizi bayağı rahatlattı. Yok dedi, ihtiyar. Sen yanılıyorsun. Sen kolaylığı rahatlık zannediyorsun lakin durum bildiğin gibi değil. Dedim, ihtiyar masal anlatma bana. Neyi güzelmiş eskilerinde, beni yanılmakla itham ediyorsun. Bak iki gözümün çiçeği, anlatayım da dinle o zaman.
Bizim zamanımızda sorgusuz sualsiz yaşanan dostluklar vardı. ‘’Her kuş kendi cinsiyle uçar’’ misali kurulan bu dostluklar hiçbir zaman boşa düşmez, dostlar birbirinden vazgeçmezdi. Zira sınırsız güven, sınırsız itimat vardı. Dostun parmağı kanasa diğer dost kendini kalp krizi geçirmiş hissederdi. Ortak paydalar ortak sevdalar vardı. Meslek ve uğraşlar arada farklı olsa da yenenden içilenden konuşulan laflardan alınan gıdalar hep aynıydı. Dosttan dosta selam geldi mi? saatler aniden durur, durum tetkiki yapıldıktan sonra saatler yeniden çalışmaya başlardı.
Bu dostlukları emmi dayı da çok iyi bilir, Özellikle düğüncü gitmelerde hassaten gelin adayı kızımızın babasının dostuna önce gidilir, onunla bir hasbihâl edilir, sonra esas kız babasına düğüncü gidilirdi. Herkes bilirdi ki, dostluklar sağlam ve bâkiydi.
Sonra ne olduysa bilinmez (aslında biliyoruz da işte) bu dostluklar yerini menfaat çatışmalarına bıraktı guzum. Şimdi yavan, datsız dussuz bir samimiyet var ve buna da dostluk deniyor. Ben bu yüzdendir ki; günümüz dostluğuna bir anlam veremiyorum. Sözümüzü Koca Veysel’in sözleriyle bitirelim. ‘’dost dost diye nicesine sarıldım, benim sadık yarım gara topraktır’’. Günümüz dostluğunu daha iyi anlatan başka da Birsöz gelmedi aklıma.

Paylaş

UYARI
Sistem 2 Farklı Yöntemle IP Numaranızı Kayıt Altına Almaktadır. Yasal Durumlarda Bu Kayıtlar Yetkili Mercilere Tarafımızdan Verilecektir. Lütfen Yorumlarınızı Buna Dikkat Ederek Yazınız.