- 1 Ekim 2021 - 07:08:08

Teknoloji bizi bu hâle getirdi dedi, 70 yaşındaki bir adam. Neden böyle söylüyorsunuz ki, dedim. Teknoloji bizi bayağı rahatlattı. Yok dedi, ihtiyar. Sen yanılıyorsun. Sen kolaylığı rahatlık zannediyorsun lakin durum bildiğin gibi değil. Dedim, ihtiyar masal anlatma bana. Neyi güzelmiş eskilerinde, beni yanılmakla itham ediyorsun. Bak iki gözümün çiçeği, anlatayım da dinle o zaman.
Bizim zamanımızda harman yeri olurdu. Bu harman yerleri köy merkezlerine yakın bir yerde olur. Tarlada ki mahsul şelekçiler tarafından bu harman yerine toplanır, burada getirilen şelekler bilenler tarafından bir sanat eseri niteliğinde harmanlara dönüştürülürdü.

Harman vurmak ya da harman yapmak bir maharet işiydi. Öyle senin benim diyen adamlar güzel harman meydana getiremezlerdi. Bazı harmanlar o kadar güzel ve estetik olurdu ki, zannedersin bu harmanı vuran kişi ülkenin en iyi mimarlık mühendislik fakültelerinden derece ile mezun olmuş. Harmanda b-bir zerfaet olurdu. Sonra guzum kara patoz gelir sırasıyla harmanlar patoza verilirdi. Şöyle ki patoza en yakın yerde bir bilen olur, bu işi bilen kişi patozu yormadan bütün ekinleri sapı ile birlikte patozun ilgili yerlerine atar, sonra patozda, buğday ayrı, saman ayrı, tavuk yemi ayrı çıkardı. Kadınlar ellerinde bakır lehenlerle patozun ilgili yerlerinden buğdayları daha önceden hazırlanan çullara belirli bir düzen dahilinde dökerlerdi.

Fakirlik ve yoksulluktan olsa gerek genelde bu sergiler üçüncü el sergilerden oluşurdu. Bir harman çekimi sahnesi Cüneyt Arkın filminden bile daha akiyoner geçerdi. Gürültü patırdı toz toprak, bağrış çığrış, kop yetiş şeklinde harman patoza verilirdi bu şekilde harman çekme işi tamamlanırdı.
Bu hengamede yapılan işler herkesçe rutin işler olarak kabul edilir ve hayat bu şekildi sürüp giderdi .

Paylaş

UYARI
Sistem 2 Farklı Yöntemle IP Numaranızı Kayıt Altına Almaktadır. Yasal Durumlarda Bu Kayıtlar Yetkili Mercilere Tarafımızdan Verilecektir. Lütfen Yorumlarınızı Buna Dikkat Ederek Yazınız.