Teknoloji bizi bu hâle getirdi dedi, 70 yaşındaki bir adam. Neden böyle söylüyorsunuz ki, dedim. Teknoloji bizi bayağı rahatlattı. Yok dedi ihtiyar. Sen yanılıyorsun. Sen kolaylığı rahatlık zannediyorsun lakin durum bildiğin gibi değil. Dedim, ihtiyar masal anlatma bana. Neyi güzelmiş eskilerinde, beni yanılmakla itham ediyorsun. Bak iki gözümün çiçeği, anlatayım o zaman.

Bizim zamanımız da büyüğe saygı küçüğe merhamet ve sevgi vardı. Büyük dedimse öyle hemen aklına goca göbekli bir oturuşta yetim hakkını bal kaymak gibi yutuverenler gelmesin. Büyük dedimse kullandığı dil ile ayrıştırıcı, kırıcı olan, yaptığı iş ve eylemlerle büyükten çok yaşı büyük olanlar aklına gelmesin. Bizim yaşadığımız evlerin büyükleri kucaklayıcı, merhamet sahibi, fedakâr, cefakâr, yol yordam bilen, uzlaştıran, küsleri barıştıran, anlayış sahibi, küçüklerin hamisi, kadınların koruyucusu devlet gibi adamlardı. Bu büyükler olaylara yaklaşırken köklü ve kadim bir devlet gibi yaklaşır, içinden çıkılmaz durumları tereyağından kıl çeker gibi incitmeden kırmadan çözerlerdi.

Oysa şimdi öylemi guzum. Şimdiki büyükler mahkeme kapılarında kuyruk bekliyor, televizyon kanallarında evlendirme proğramları müdavimliği yapıyor, birleştirici değil kavgacı bir dil kullanıyor. Miras paylaşımı konusunda inadında zirve yapıyor. Karındaşlığı unutup, yedi kat yabancıyla kardeş oluyor. Patagonyadaki fok balığının neslinin tükenmemesi için kampanya yapıyor, fakat farkında değil ki etrafındaki iyi insanlar bir bir tükeniyor.

Beni fazla konuşturma dedi, ihtiyar. Dedim, bu kadar dertlenme ihtiyar, Dünya var olduğu sürece büyükler olacak ve içlerinden elbette iyiler çıkacak. Eğer büyüklerin iyiliğinden bu kadar muzdaripsek, bunun nedenlerini ve çözüm yollarını iyi aramalıyız. Bu konu ile ilgili çalışmalar yapmalıyız.

Bu ihtiyarın anlattıklarını yazmaya devam edeceğim. Fikirlerine katılsam da katılmasamda duyduklarımı not almaya gelecek nesillere aktarmaya devam edeceğim. Zira büyüklük o kadar kolay değil.