Çocuklar bir gün evden giderler…
Bir şekilde, bir nedenle, öyle gerektiği için , öyle olduğu için giderler…
Gözlerinde hayata karşı bir heves, omuzlarında ince bir ağırlık, ellerinde uçarı bir telaş, kapıyı çekip giderler…
Çocuklar evden gidince, ev de sizden gider biraz,
Sabah kızaran ekmeğin kokusu,
ütünün buharı,
bir türlü şekle girmeyen saçlar,
kapıdan çıkarken aceleyle öpülen yanaklar gider…
Antrede biriken ayakkabılar,
teki kaybolan terlikler,
yatağın üstündeki elbise yığınları gider.
Saatler sanki bir yerlerde durmuş gibi olur. Hayatınız hasreti kuşanmış mevsimsiz bir ülkeye benzer bir zaman…
Çocuklar evden gidince;
Ansızın yapılan şakalar,
vakitsiz istenen sandviçler,
pencere önünde beklediğiniz geceler gider…
Artık kapının önündeki ayak seslerini duymazsınız,
Sokaktan geçen simitçiye seslenen kimse yoktur.
Arka odadan yükselen müzik sesi,
banyodaki parfüm kokusu,
ortasından sıkılmış dişmacunları anılarınızda kalır.
Mutfak masası çoktan unutmuştur sıcacık ve neşeli sohbetleri.
Fırında patatesin tadı eskisi gibi değildir artık,
Kareli yatak örtüsünde izi kalmıştır aşk acısıyla dökülen genç gözyaşlarının…
Çocuklar evden gidince ;
“Annem duymasın”lar,
“Babamı idare et”ler
“Ben zaten biliyorum”lar,
“Ben çocuk muyum?”lar,
“Beni anlamıyorsunuz!”lar,
“Amma meraklısınız”lar el ele tutuşup hep birlikte giderler…
Onlar olmadığı zaman da;
“ben ne giyeceğim”ler,
“arkadaşımda kalacağım”lar,
“arkadaşlarımla çıkıyorum”lar peşi sıra ortalıktan kaybolurlar..
Çocuklar bir gün evden giderler;
Giderken yüreğinizin bir parçasını da yanlarında götürürler…
Onda kalan parçada sizden o kadar çok şey vardır ki,
Onlar bunu bilirler,
Aldıkları her kararda, yaşadıkları her yol ayrımında, her sevinçlerinde ve her acılarında
fark ederler bu eşsiz bilgiyi,
Yeter ki onların yaşam pınarlarına hayat veren kaynağın suyu berrak, hikmeti bol olsun.
Yeter ki sizden doğup hayatın içine akan bu pınar ırmak olsun, nehir olsun, ve en doğru yönü bulsun…
Evet çocuklar bir gün giderler,
Ama gelecekleri yolu da asla unutmazlar.
İlter YEŞİLAY
Çok etkilendiğim bu yazıyı değerli Kadirli POSTASI Gazetesi okurlarına armağan ediyorum bu hafta.
Hiçbir değişiklik yapmadığımı ve gerçekten muhteşem bulduğumu belirtilmek isterim. En değerli varlıklarımız elbette bir gün yuvadan uçup gidecek.
Onlara hayatla yalnız başa çıkabilmeyi öğretmek verebileceğimiz en büyük miras. Elbette istedikleri zaman geri dönebilecekleri bir yuva olduğunu unutmadan…
Yeni tanıştığım başarılı bir diyetisyen hanımefendiye selamlar gönderiyorum. Zaten başarılı olduğunu biliyorum ve bu başarılarının artarak devamını diliyorum. Diyet artık bu hayatta vazgeçilmezlerimizden oldu. Tanışmak isterseniz tavsiye ederim. Adı:
Cevahir Özgür Karaduman.