İhsan tahtaya çıkmış soruyu cevaplamaya çalışıyor. Nesrin sıra arkadaşıyla soru çözüyor. Talip en arka sırada sere serpe uyuyor. Biraz sağında Meliha elinde telefon sanal alemde süzülüyor. Sınıf içerisinde her hangi bir öğretmen yok. Zil az önce çalmış… Derken sınıf kapısı cırtlak bir sesle açılıyor ve saçları jöleli entarisi kuvvetli bir beyefendi içeri giriyor. Sınıf ayağa kalkıyor. Herkes birbirine bakıyor. Bu kim dercesine sualler içten içe ilerliyor.
-Merhaba ben Şuayip, yeni Tarih öğretmeniniz. Oturabilirsiniz.

Talip üç dakikalık uyanıştan sonra uykusuna geri dönüyor. İhsan tahta da olmasa da defterinde sorusunu çözmeye devam ediyor. Meliha masa altından sanal alemde süzülmeye devam ediyor. Nesrin sessiz de olsa sorunun sonucunu bulmak için çabasına devam ediyor. Zil çalıyor, Şuayip ben sınıftan çıkıyor, öğretmenler odasına gidiyor. Bu bir film, bu bir dizi, bu bir yol, bu bir doğum, bu bir ölüm, bu bir şehir, bu bir devlet, bu bir gün, bu bir ay, bu bir yıl, bu bir ömür… Ne zamandır Karadeniz sevilmedi? Ne zamandır Anadolu İstanbul’dan ayrıldı? Ne zamandır iç çekince dert gitti? Ne zamandır dik durunca dünya boyun eğmedi? Ne zamandır beslenme çantası olmadan bir çocuk okula gitti? Ne zamandır atkı olmadan kış geçti? Ne zamandır buz tutunca tuz dökülmedi? Ne zamandır su testisi su yolunda yok olmadı? Bak güzel kardeşim, hayat döngüsü hep aynı saatten geçiyor değil mi? 1- 24 arası… Şimdiki zamanı yaşadığın kadar dünkü -di’li geçmiş zamanı da yaşamıyor musun? Peki yaşayacağın umutlar farklı olacak mı? Yok. Bal mumu heykeli yapılan insanlar seninle hayatı yaşamadı mı? Senin içinde kopan fırtınalar dün Leyla’nın içinde kopmadı mı?

Devlerin aşkı büyük olur derken dünya boyun eğmedi mi? Dersin Tarihse İstanbul gönül köprün diye söylenmedi mi? Ve en önemlisi; sınırın Misak-i Milli, düşmanın tüm dünya diye ezberletilmedi mi? Evet. O nedenle güzel kardeşim zamanı iyi yorumla, düşmanlarını iyi hesap et, muhtaç olduğun içerik bulutlar üzerinde uyutulmaya çalışıldı yıllarca şimdi gönlünün ortasında mağdur olmamak istiyorsan bitkine, örtüne, övgüne, ülkene, son kuruşuna kadar cebine, cengine, yüz ölçümüne, içine, dışına, sobana, ısına, otuna, ozanına, baharına sahip çıkma vakti. Şuayip bey sınıfında yeni nesil ile uyumaya devam ederken sen UYAN ve gönlünün eşiğinden geçtiğin şehitlerin, kalbinin içinde yeşerttiğin ülkenin, ilkesine selam verdiğin Önderin Gazi Mustafa Kemal’in; çocukluğun, annen, sevdan ve senin uğruna ölüme yürüyen Yiğit askerlerin için yün kazak örmeye, dua etmeye, bere yapmaya başla… Şuayip var; darlanır, uyur, yer, yıkar, kazanır, kaçar, saklanır yani ülke için bir gram iyiliği olmaz. Yiğidin var; senin için ölüme koşar.- MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL