İnsanların yaşam şekilleri değiştiğinden bu tarafa hep bencil bir anlayıştır almış başını gidiyor. Benim, benim olmalı, o kimmiş, niye onunmuş tabiiki de benim olmalı. Bu ”ben” ler almış başını gidiyor. Belki de bu benlik insanlar maneviyattan uzaklaşmış olduğundan olabilir mi?

Günümüz insanın bu bencilliği diğer insanları çok etkiliyor. Bırakın diğer insanları kendi aile bireylerini de çok etkiliyor. İnsan yetiştirme sanatını ”hep ben” üzerine kurduğumuzdan bu tarafa mutluluk denilen o güzel kavramı kaybedip, doyumsuzluk denilen illetin içinde bir o yana bir bu yana yüzmeye başladık. Yıllardık gördük ki, bencilliğe gark olanlar doyumsuz, kudumsuz, elefetsiz, tedirgin. Yani toplum içerisinde beğenilmeyen bir takım kötü huylarla yaşamanın vermiş olduğu bir muzdariplik içerisinde. Bu tip bencil insanların bir sorunu da her şeyi kendilerinin yapacağı, bir başka kişinin o iş ya da işlerden anlamayacağıdır. Bu durumla ilgili çok güzel bir yazı okumuştum.

Günün birisinde bir doktora gerginlik ve tedirginlikten şikayetçi olan bir hasta gelir. Yapması gereken çok işinin olduğunu, bunları kendisinden başka kimsenin yapamayacağını, kendisinin rahatsız, işlerinin işe beklemeye tahammülü olmadığını söyler. Doktor şaşkın bir şekilde, bu işleri başkası yapamaz mı? Yahut bir başkası size yardımcı olamaz mı? Bencil kişi, kendisine yakışan cevabı yapıştırır. Yalnız ben yapabilirim ve ben bitirebilirim.Doktor, bu hastaya bir reçete yazar ve senin kurtuluşun bu reçeteyi aynen tatbik etmektir der. Reçete de günlük iki saat yürüyüş ve bir müddet mezarlıkta vakit geçirmek yazmaktadır. Reçeteyi gören bencil çok şaşırır ve bu ne hocam deyince, Doktor şu cevabı verir, günlük iki saat yürümek bünyeni rahatlatır, mezarlık ziyaretine gelince, orada yatanlarda tıpkı senin gibiydiler, hiç biri işini bitiremediler fakat o işleri şimdi başkaları bitiriyor veya yapıyor.

İşte insanoğlu içinde bu bencilliği sürdürdüğü sürece yazılacak reçete hep aynıdır. Mezarlık ziyareti. Zira mezarlık ziyareti, insanı dinlendirir ve bir müddet de olsa bencilliğinden uzaklaştırır.

Bu arada şunu da unutmayalım, Büyük zaferlerde benliğinden sıyrılmış insanlarla kazanılıyor. Ağustos ayı bizim zafer ayımızdır. Bu güzel ayda kazanılan zaferlerimizi şöyle bir hatırlamaya çalışın, ordularımız benliğinden kurtulmuş komutun ve askerlerden oluşuyordu.

Farkettimki en küçüğünden en büyüğüne bütün zaferlerde benlikten kurtulma ile kazanılıyor.

1. Sonuçta hayatta her şeye sahip olmak, herşey benim olmalı diyen insanlara seslenmek ve şu soruyu sormak istiyorum. NİYE HEP SEN? Hani biz karındaş veya kardeştik.Kadir İslamoğlu-Kadirli- Andırın Gelişim platformu derneği başkanı