Sağ bakıyorum afet sola bakıyorum seyirciler. Sonra sola bakıyorum adalet sağa bakıyorum seyirciler. Bu sahneyi yıllardır izliyorum. Siz de öyle, izliyorsunuz hatta eleştiri bile yapıyorsunuz ama neticede hala aynı yerde sayıyorsunuz. Aynı benim gibi, ben sizin gibiyim. Belki de hepimiz biz gibiyiz.

Japonya, kendisini güneşin doğduğu ülke olarak dillendirir. Bu bir kibir mi? Bir devletin kibri olur mu? Olmaz. Öyle ki ikinci dünya savaşının üstünden 65 yıl geçmesine rağmen yakılıp, yıkılan bu devlet dimdik ayakta duruyor. Ve gerek yaşayış tarzları, eğitimi, işçileri, memurları, üretimi, disiplini ile kibri bırakalım kendilerini öven cümleleri dahi bulamazsınız fihriste. Bir araştırma yaptığınızda Girizgahta hep şu öyküleri vardır: Bir balıkçı herkes gibi bir şeyler kazanmak için okyanusa tezgah açmış. Herkes kısmetini kazanırken bu balıkçı ağına yaşlı bir kaplumbağa takılmış. O da isyan etmeden iyi bir niyetle kaplumbağayı tekrar özgürlüğüne salmış. Derken bir süre sonra kaplumbağa denizlerim kraliçesi ile gelmiş. Denizin dibine doğru birlikte yol almışlar. Amaç, kaplumbağaya tanınan özgürlüğe karşı bir jest yaparak denizin sırlarında balıkçıya uçsuz bucaksız hazineler bırakmakmış. Lakin balıkçı üç günde sıkılmış. Kraliçe ona bir kutu vererek ve özellikle açma diyerek tekrar ait olduğu dünyaya göndermiş.

Balıkçı dünyaya döndüğünde her şey başka, her şey farklıymış. Ve dayanamayıp kutuyu açmış. Bir gün sonra aynı yerde 300 yıllık bir balıkçı cesedi bulmuşlar.

Deniz Krallığının Sarayın hangimiz gitti ya da gidebilir bilmem ama bu folklara benzer, kıssadan hisse çıkaracak hikayeler bizde de mevcut. Hatta birisi var ki ne tarih oluyor, ne tükeniyor, ne anlamı kayboluyor ne de demode oluyor.

Nedir bu folklar ‘’ Seçim’’. Tek başına emin olun Japonların güne başlarken kendilerine tekrar ettiği bu hikayeyle yarışır. Şimdi balıkçı hikayesinin mesajı neydi söyleyeyim:

‘’VERİLEN SÖZLERİ TUTUN, AKSİ HALDE SİZE AĞIR BİR BEDEL OLARAK GERİ DÖNER.’’

Nasıl ki balıkçımız açma denilmesine rağmen kutuyu açarak verdiği sözü unutuyor ise ‘’seçim’’ hikayemizde de bu klasik sonucu yine sanırım göreceğiz.

Urashima Taro’nun bu hikayesini sevsem de size tavsiyem felsefeniz insan olarak yine Japonlara ait ‘’taze balık’’ hikayesi olsun. Bizim toplumumuza yakışan ve şuan ihtiyacımız olan şey orada tek tek yazıyor.

ÜRET, GELİŞTİR, YILMA, KATKI YAP, FAYDALI OL, TOPLUMU SEVİNDİR… MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL