Damar kesilince kan akar damardan ama kan kesilince ne olur? Toprağa tohumu ekersen sana hasadını verir, peki ya hasadın üzerine toprak dökersen ne olur? Tespihi baştan başlayarak çekersin özellikle 99’a tamamlarsın ama 99’dan geri doğru saymayı denesek? Bakışları beyaz görmek huyundur siyaha çalan gözlere denk gelirsek peki?

Varlık sancısının hat safhaya ulaştığı bir yıl daha geride kalıyor. Bu yılı algının zirveye ulaşma yolunda büyük adım attığı yıl olarak adlandırıyorum. Şimdi sizlere bir yıl boyunca yaşanılanları yazmayacağım. Benim işim bu değil. Benim işim olanı yazmak değil. Benim işim yaşanılanı tekrar tekrar hafızalara yazmak değil. Benim işim hazır duvara yumruk atmak değil. Benim işim bataklıklarla yüzleşmek değil. Benim işim ölümlere bilenip aşık olmak değil.

Benim işim, gittiği yolda kendisine ait tehlikeleri anlatmak. Hayat neyden meydana geliyor bunları anlatmak. Var olanı, var olacaklara bildirmek. Çocuk ve ağustos sıcağında doğan başakları barıştırmak. Tunç surlardan duvarların olduğu ülkemin güzelliklerini yarınlara aktarmak.
Varlık sancısının hat safhaya ulaştığı bir yıl daha geride kalıyor. Gövdesini şeytanlara teslim edenlerin mutlu olduğu, makamlarım arenalarda can alıp coştuğu, tabakların tane tane azalıp masaların yalnızlaştığı, aşkları takıntı, sevdaların mezarlık elbisesi giydiği, gençleri gergin, yaşlıların vurdumduymaz, ortadakilerin ise arafta kalıp dağıldığı, çeşmenin var olup suyun akmadığı, ormanların ışıltılı olup siyaha çaldığı, leylak kokusunun gidip lağım kokusunun doğaya salındığı bir yıl daha geride kalıyor.

Kendi çeperlerimizi iyice kana buladık. Öte yakamız nerde bilmiyoruz. Gökten tohum bekler olduk. Kaldı ki bu suçlar silinmez! Biliyorsunuz. Algının zirveye ulaştığı, varlık sancısının bedenleri sardığı ve kayboluşun ütopik dünyamızda görülmediği yılın ardından haykırışlar önümüzdeki yıllar daha çevik olur umarım.
Dökülen terin, yazılan yazgıların, yaşayan gençlerin, akan nehirlerin, doğan güneşin, kokusu güzel kadınların, yola çıkılan bedenlerin, askıda duran gökyüzünün, milli değerlerin, manevi hislerin, İslami bilgilerin, Türk ebediyetinin, vadideki evlerin, mavideki pençelerin, gelecekteki hedeflerin, geçmişte canını toprak uğruna şehit dergahına armağan edenlerin, dökülen göz tanelerinin ve yaşanılacak Ülkemsi heveslerin hepsinin huzurlu bir hayat sürmesi temennisiyle…- MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL