İlahi adalette zaman aşımı yoktur. O bir gün mutlaka tecelli edecektir. Bu nedenle kim seni değersiz kılıyorsa, kim sana güle oynaya ihanet ediyorsa, kim senin için muazzam derecede kuyu kazıyorsa, kim senin hayallerin ve umutlarınla dalga geçiyorsa, kim uykularında rüyalarına kadar girip mahvetmeye çalışıyorsa, kim adil olmadığı halde adil gibi görünüyorsa…
Üzülme!

Çünkü adalete layık olmayanlar hak ettiği şekilde hayatlarını süreceklerdir. Kendilerini huzur, mutluluk, makam ya da mertebelerle kandırarak masalların ardına sığınacaklardır ve her daim değersiz şekilde kalacaklardır.
Ve bir de gözü kapalı, eli terazili, kılıcı keskin adalet kavramı var. Güneşe gölge yaparlar, kör bıçağı dahi etine batırırlar, çamurdan boynuz yaparlar, sarıldığın sokaklara sövüp sayarlar, Azrail bile izindeyken çağırıp dilekte bulunurlar, kalbinde sakladıklarını ima etmek için var gücüyle çabalarlar, tekme atmak için can atarlar, söylediklerini boş verip masallar yazarlar, burukluklarını görmez perdeleri kapatmak için uğraşırlar.

Canhıraş!
Neden mi? Gözyaşlarını unutalı çok olmuştur, kalem kağıdı dansa kaldırırken şimdi puanla zirvenin aşkını yaşarlar, kış günü caddelere bile hoş görülü davranırken küçük bebeği bile niye var? Diye bakarlar. Seslerinden korkularını anlarsınız, titrek tavırlarıyla arandıklarını kavrarsınız, kafayı takınca kurtulamayacağınızı ve her şeyin savrulacağını, sallanacağını ve kaybolacağını sezersiniz.

Yıkılmadan önce vaktiniz olacaktır!
İşte o vakitler; iyi niyetinizi sürdürmeli, aklı selim kalmalı, dürüstçe karşılık vermeli, kimseye dokunmadan sözünü söylemeli, bir o yana bir bu yana gitmeden durmalı, nefsine hakim olmalı, tevekkül ve tefekkür içinde gerekirse ağlamalı ve tam karşında çırılçıplak asla ve asla biri olmadığını unutmamalısın.

Baş toprağa mutlaka değecektir. İnsan zamanla içine dönecektir. İrdelemek, eleştirmek var olduğu sürece kararlar verilecektir. Işık yandığı kadar kapanacaktır. Rahat olanlar bir gün imkânsızlıkların ne olduğunu anlayacaktır. Bugün in bin yapanlar yatacak yeri olmadıklarını illaki göreceklerdir. Saf tutmaması gerektiğini bildi halde saf tutanlar saf sıklaşınca ezileceklerdir.

Sen kutup yıldızı gibi yerinde dur. K uzey gibi ol. Her niyetin bir diyeti olduğunu bul. Boş işlerin de bir gün batımı olduğu gör. Saatler içinde var olan zamanın önemini hatırla. Yolların mutlaka kesiştiğini düşün. Son düğümün bile çözüldüğünü ve mutlaka şiirlerin dörtlüklerle daha güzel yazıldığını bil.
Bu nedenle; alınyazısı var! Kader var hani! Unutanlar bunu hatırlamalılar. Ne olursa olsun farklı şehirlerde de olsa insanın sığındığı son durağı var. Son durağın nerde olduğunu hiçbir zaman aklından çıkarma. – MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL