ADANMIŞLIK YA DA ADA(N)MAK
İşgaller üzerine notlar alıp, yazılar yazıp, güzel insanlar ile işgaller üzerine konuşmalar görüşmeler yaparken, bir konuyu gözden kaçırdığımı farkettim. Gözden kaçan bu konu çok ince ve çok hassas bir meseleydi. Zira bazı meseleler, çok ince hassas özelikler ile birbirinden ayrılıyordu. İlginç bir şekilde de olsa bu durum böyleydi. Bende bu ilginç meselelerden birisi ile ilgili olarak hangi güzel arkadaşım ile datlı bir muhabbet edeyim diye düşünürken, aklıma bu konularda yaptığı faaliyetlerle tam bir adanmışlık örneği sergileyen kadim dostlarımdan Recep Çeri geldi. Evet evet bu konularda konuşacağım en iyi kişilerden biriside Kadirlimiz’de gönül insanı olarak bilinen ve yaptığı faaliyetlerle tam bir adanmışlık örneği gösteren Recep Çeri olmalıydı.
Bu güzel niyetlerle evden çıkıp, Erdal Vahapoğlu köprüsünden karşıya geçerken bir hatim indirip, Kadirli Belediyesi önündeki Şanlı Albayrağımızın altından geçerek, Köprübaşı Kuş Havuzları mevkisine geldim. Manzara da değişen bir durum yoktu. Pusu, av, avcı. Aklıma Al’i İmran Suresinde Rabbimizin bize buyurduğu ” Dilediğine hesapsız rızık verirsin” mealindeki ayet geldi. ”Rabbim en iyisini bilendir”, Dedim. Hızlı adımlarla Polen Bal Evine geldim. -Cihat usta, yüreğim yanıyor, bal şerbeti yetiştir. Cihat Ustanın elinden bal şerbeti içmeyeli uzun zaman olmuştu. Cihat Ustanın hayırdır demesiyle kendime geldim. Hayırdır Kadirciğim gene düşüncelisiniz, birşeymi var deyince. Yok usta dedim.Bana müsaade işlerim var diyerek Polen Bal Evinden ayrıldım. Rızık, konusunda aklıma gelen ayet beni bayağı sarsmıştı.
Bu dalgın düşünceler içerisinde Recep Çeri hocamın görev yaptığı Miraç Camisine doğru ilerken, Kadirlimizin tam bir adanmışlık içerisinde görevini yapan gazetecilerinden Hüseyin Yılmazer ile karşılaştım. Hüseyin koltuğunun altında bir tomar yerel gazete ile dağıtıma çıkmıştı. Kolay gelsin, gene adanmışlık içiresinde görev başındasınız deyince, Kadirciğim bu iş benim emek ve ekmek meselem elimden gelenin en iyisini yapmalıyım dedi. Durakladım, bir an an kafamda bir fikirler belirdi. Adanmışlıkta, bir emek olmalı hem de iyi bir emek olmalı diye düşündüm. Kolay gelsin diyerek, iç işlerinde bağımsız dış işlerinde Türkiye Cumhuriyetine bağlı bir yaşam sürdüren ve ismini canım memleketimden alan Andırın Caddesine girdim. Gerçekten de; Andırın Caddesi Kadirlimizin en renkli caddesiydi. Kendine has kuralları olan bu caddemizde birkaç tanıdıkla selamlaştıktan sonra Miraç camisine geldim.
Miraç camisi, Kadirlimizin cami anlamında çok güzel mekanlarından birisidir. (Eğer bu yazıyı okuyorsanız ve zamanınız varsa bu camiyi ziyaret etmenizi şiddetle tavsiye ederim.) Kapıdan Bismillah derdemez, Recep Hoca ile karşılaştık. Kısa bir selamlaşma ve hal hatır sormadan sonra, Recep hocamla imam odası denen yerde koyu bir muhabbete başladık. Ben ısrarla aklımdaki soruyu Hocama sordum. Aldığım cevap gayet mantıklıydı. Kadirciğim, adanmışlık ve adanmak birbirinden ayrılmaz iki kavramdır. Burada esas olan adarken işgal etmemektir. (Bu soruya cevap verirken,Sorumluluk ve yönetmek kavramlarını da iyi bilmek gerekir.) Zira adanmışlıkla işgal çoğu zaman birbirine girer. Adanmışlık; kırmadan, incitmeden gönül kazanarak yapılırsa her iki taraf içinde bir kazanım olur. Lakin kendimi adayacağım diye aşırı ilgi gösterip, adanılanın her işine karışılırsa bu da işgal olur ki, işgaller konusunu siz bizden daha iyi bilirsiniz dedi. Araya girerek –Estağfurullah- dedim. Kadirciğim şunu açık yüreklilikle ifade edelim ki; adanmışlık ve ilgide doz kaçarsa, yani aşırı bir ilgi olursa, bu durum adanılan kişide mahrumiyet doğurur. Çünkü adayan her işi yapmak istemekte ve adanılanın hayatına yerine göre anlamsız müdahalelerde bulunmaktadır, ki bu müdahale sizin anlayacağınız şekilde işgal ile eşdeğerdir. O sebepledir ki, adanma ve adanmışlık çok iyi hesap edilmelidir, dedi. Peki dedim bende, hocam birde adak kurbanı var, ne dersiniz deyince, Kadirciğim icat çıkarma o konu farklı Gülüştük. Öyle görünüyordu ki Namaz vakti girmiş, Minarelerden Allahu Ekber Sesleri yükselmeye başlamıştı.