Nimet teyze İstanbul’un göbeğinde mutluluk dağıtıyor. Vakitlice insanlar sıraya giriyor, sonra yasal kumar eşliğinde hayaller kuruyor. Ömer kardeşim galata kulesinin önüne geliyor, defteri ve kitabı olmayanlar için mutluluğa talip olanların en hoş mekanı bura olarak biliniyor. O da bu adete uyuyor galata önünde tezgah açıp dağıtacağı mutluluğa şekil yapıyor.

Bizim mahalleden Mükremin tenhalara doğru alıyor. Ciğerleri kuruyana kadar sigara içiyor. Adelet dağıtacağını vaat ederek zalim dünyanın siyasal hayvanı oluyor. O da mutluluğu poşetlere koyup dağıtmaya çalışıyor. Betondan belalar çoğalıyor. Diploması olmayan bile diplomasi yapıyor. Melih bu çemberin içine giriyor. Makamı da yalakalıkla kapınca, yalama mutluluklar için hem bina dikiyor hem de yeni evli çiftlere mutluluk dağıtıyor.

Bakkal Zeki hikayeler anlatıyor. En ilginç olanı Kerbela’ya dayanıyor sanki dünyanın çalar saati kendisi ya üçü beşe katıp hikayeleri sattıkça satıyor. Dinleyene mutluluk dağıtırken patlıcana dokuz türk lirası yazıp mutluluk pahalandı diye rol yapıyor. Galaksi savaşlarının olduğu film yeğen Erkurt’un dikkatini çokça çekiyor. Filmlerin içine girip kendisini yüzyılın kahramanı yapıyor. Sabah uyanınca üzerinde süper adam kıyafeti bir o kanepe bir bu kanepe sıçradıkça sıçrıyor. Hedefi nedir bilmem ama bazen kurt oluyor bazen habeş maymununa dönüyor. Ama çocuk işte yine de tatlı tatlı oynuyor. Bu oyun da ona mutluluk veriyor.

Dünyanın çalar saati gerçekten çok iyi çalışıyor. Tüm bu insanların gelecekte, geçmişe dair çok güzel anıları olacak. O nedenle hani son modamız ‘’10yearschallenge’’ için verilecek pozları, asacak suratları, dağıtacak rolleri, laf söyleyecek çevreleri olacak.

Peki ya ekmek için koşturan İsmail’in?

Peki elinde imkanı olmadığı için son yılı da on yılı da don yılı olarak yaşayan Mikail’in?

Peki ya doğuda insan olma hedefi olup sanal alemi bile görmeyen Hikmet’in?

Peki ya İzmir’de yarış atına binip fotofinişe giderken tüm hislerini kaybeden Nisbet’in?

‘’Sanat zenciye saat sattırır’’ bu tabiri bilmeyen varsa bir düşünsün… Mutluluk bir şiirdir. Fikirler lirik, düşünceler yüreklidir. Matematiksel hesapların ibretlik sonuçlarla duyguları öldürdüğü bu vakitlerde 10 yılı olmayanlar ne olacak? Öyle ki insan ‘’ tbt’’ diyerek geçen hafta, geçen ay ve geçen yılı paylaşırken şimdi yıllar topluluğunu özlemle anıyoruz. Sanırım yaşlı ve orta yaş nesli değişen dünyada geçmişin mutluluklarına bayağı bir hasret kalmış.

Hadi şimdi bir akım başlasın; insanlara verdiğiniz en büyük zararlarınızı itiraf edin ve kendinizle yüzleşin. Akımın adı da ‘’ibretlik yıllarım’’ olsun.  – MUSTAFA KEMAL EVREN ÇİĞİL